Ο Κυνηγετικός σύλλογος Αχαΐας , στο Νηπιαγωγείο μας.

Στις 29 Μαΐου  ,μετά από πρόσκληση  και στα  πλαίσια υλοποίησης  των Περιβαλλοντικών Προγραμμάτων ,που  έχει αναλάβει το Νηπιαγωγείο μας ,  επισκέφτηκε το σχολείο μας ο κυνηγετικός σύλλογος Αχαΐας .

Σκοπός της επίσκεψής του ήταν , να μας ενημερώσει  για τις δράσεις του ,όπως την  πάταξη  της λαθροθηρίας , τους μήνες και την εποχή που επιτρέπεται το κυνήγι  και για ποιο λόγο γίνεται αυτό (δεν μπορούμε να κυνηγάμε τα ζώα όταν αυτά αναπαράγονται  και γεννούν τα αυγά ή τα μωρά τους ... μας είπαν   ) . Μας μίλησαν ακόμα για  την δασοπυρόσβεση , τις δεντροφυτεύσεις, για το εκτροφείο  άγριων ζώων και πτηνών που διατηρεί ο σύλλογος   , τον καθαρισμό παραλιών και δασών από σκουπίδια,  τις απελευθερώσεις πουλιών , την βελτίωση Βιότοπων με σπορές σε κατάλληλες τοποθεσίες,για την υποστήριξη των θηραματικών πληθυσμών κα. 

Τους ευχαριστούμε θερμά για τις πολύτιμες πληροφορίες που μας έδωσαν ,τα ενημερωτικά φυλλάδια που μοίρασαν στα παιδιά για τα ζώα της Ελλάδας που προστατεύονται ,αλλά και για αυτά που επιτρέπεται να κυνηγούν οι κυνηγοί μας ,έτσι ώστε να διατηρείται η ισορροπία του οικοσυστήματος ,την εφημερίδα του συλλόγου τους  και ένα αναμνηστικό cd. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τίτλος της εφημερίδας τους είναι ''ΑΡΤΕΜΙΣ'' . Όλοι ξέρουμε ότι , η Άρτεμη ήταν μια από τις 12 θεές του Ολύμπου  στην αρχαία Ελλάδα και ήταν  η θέα του κυνηγιού ενώ  ως σύμβολο είχε ,το ελάφι.  Είχαμε την ευκαιρία επίσης να δούμε τη στολή του κυνηγού ,καθώς και το αυτοκίνητο της θηροφυλακής , με το οποίο μας επισκέφτηκαν. Τους ευχόμαστε Καλό Καλοκαίρι και καλή συνέχεια στο  σπουδαίο έργο τους. 

                                        

Εμείς φυσικά για να τους ευχαριστήσουμε δεν σταθήκαμε με τα χέρια σταυρωμένα . Πιάσαμε αμέσως δουλειά  και αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε τόσο τα ζώα που επιτρέπεται να κυνηγούν οι κυνηγοί  όσο και αυτά που απαγορεύεται να τα κυνηγούν και προστατεύονται. Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με δύο πίνακες ζωγραφικής ,δυο σπουδαίων ζωγράφων . Ο ένας ήταν ΄'Οι Κυνηγοί '' του Πίτερ Μπρέγκελ και ο άλλος ''Η Κίσσα '' του Κλοντ Μονέ . Φέραμε τους δυο πίνακες σε αντιπαράθεση στον υπολογιστή και τους συγκρίναμε μεταξύ τους . Εντοπίσαμε ομοιότητες και διαφορές, λεπτομέρειες και σχολιάσαμε το περιεχόμενό τους ,με ερωτήσεις και απαντήσεις .Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε τους δυο πίνακες και με τα έργα μας κάναμε και ένα μεγάλο κολάζ -αφίσα . Ωστόσο  δεν μείναμε μόνο εδώ. Όλοι συμφώνησαν, αυτούς τους δυο πίνακες  ,να τους ''παντρέψουμε '' και  να δημιουργήσουμε  μια ιστορία - παραμύθι ,δίνοντας την δική μας πλοκή  και το τέλος αυτής της ιστορίας. Με χαρά συμφώνησαν να κάνουν το ίδιο και οι μαθητές του διπλανού τμήματος ,οπότε όλοι μαζί ,φτιάξαμε το παρακάτω συνεργατικό παραμύθι , με τίτλο <<Οι κυνηγοί του Μπρέγκελ ,κυνηγάνε την κίσσα του Μονέ >> , το οποίο στη συνέχεια χαρίσαμε στον κυνηγετικό σύλλογο  Αχαΐας, ως αναμνηστικό δωράκι.
Η ιστοριούλα μας ήταν κάπως έτσι :
Μια φορά κι έναν καιρό ,  ήταν Χειμώνας όταν κάποιοι κυνηγοί βγήκαν στο χιόνι  για να κυνηγήσουν. Μια κίσσα ,καθόταν πάνω σε μια ξύλινη γεφυρούλα ,πεινασμένη και παγωμένη  από το τσουχτερό κρύο . Με τόση βαρυχειμωνιά  θα πεθάνουμε όλα τα ζώα από το κρύο και την πείνα ...είπε ο λύκος στον φίλο του το τσακάλι, που βρίσκονταν εκεί γύρω, ψάχνοντας και αυτά για φαγητό  .Το μόνο τυχερό ζωάκι σκέφτηκαν είναι η καφέ αρκούδα , που  τώρα βρίσκεται σε χειμερία νάρκη μέσα στη ζεστή φωλιά της  και δεν χρειάζεται να ψάχνει για τροφή.  Η Κίσσα φοβήθηκε όταν άκουσε τους κυνηγούς και  τα γαβγίσματα από τα κυνηγόσκυλα . Πετώντας πήγε και στάθηκε πάνω στην καμινάδα ενός μοναχικού σπιτιού που ήταν εκεί κοντά. Όμως για κακή της τύχη τσουρουφλίστηκε  το ένα της φτερό από το αναμμένο τζάκι και τώρα δεν μπορούσε να πετάξει. Τραυματισμένη ,περπάτησε με δυσκολία μέχρι το πιο κοντινό χωριό ,έως την πλατεία όπου τα παιδιά του χωριού ,έφτιαχναν έναν χιονάνθρωπο. Μόλις την είδαν τη λυπήθηκαν και την έβαλαν κάτω από το  καπέλο του χιονάνθρωπου ,για να μην κρυώνει και μέχρι να βρουν κάποια λύση  γι'αυτή. Τότε ήρθαν και οι κυνηγοί ,ακολουθώντας πάνω στο χιόνι ,τα ίχνη του πουλιού . Ρώτησαν τα παιδιά ,μήπως είδαν μια πληγωμένη  κίσσα. Εκείνα , επειδή φοβήθηκαν ,μήπως οι κυνηγοί σκοτώσουν με τα όπλα τους την κίσσα , είπαν όχι. Οι κυνηγοί τους διαβεβαίωσαν ότι δεν θέλουν να της κάνουν κακό  ,αλλά να φροντίσουν το τραύμα της. Τότε τα παιδιά αποκάλυψαν το μυστικό. Αμέσως περιποιήθηκαν το τραύμα της κίσσας , βάζοντας στην τσουρουφλισμένη φτερούγα  της, αλοιφή για εγκαύματα και δένοντας  με επίδεσμο ,της έδωσαν σποράκια για να φάει και την έβαλαν μέσα σε ένα ζεστό σπίτι , μέχρι να γίνει καλά. Μετά από λίγο καιρό ,η κίσσα ,πολύ καλά στην υγεία της , ήταν και πάλι έτοιμη να πετάξει. Έτσι παιδιά και κυνηγοί την απελευθέρωσαν στον ουρανό για να είναι ξανά  ελεύθερη στο φυσικό της περιβάλλον και για να πάει να συναντήσει την οικογένειά της , αλλά και τις φίλες της τις πέρδικες , τα κοτσύφια και τις μπεκάτσες. Τρισευτυχισμένη ,πέταξε ψηλά και ανοίγοντας διάπλατα τις φτερούγες της , με ένα δυνατό και  μελωδικό κελάηδισμα ευχαρίστησε  ,παιδιά και κυνηγούς. 
Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. 

                                                                   Οι πίνακες.

                                                                      Η  αφίσσα

                                                          Το συνεργατικό παραμύθι μας.