Η ιστορία μιας γραμμής

Μηχανικοί

Στις ελεύθερες δραστηριότητες πολλά παιδιά ασχολούνται στη γωνιά με τα τουβλάκια, χτίζοντας και δημιουργώντας πολλές φορές  περίπλοκες αρχιτεκτονικές κατασκευές τις οποίες ζητάνε να τους φωτογραφίσω και να τις βάλω στο σάιτ μας για να μπορέσουν να τις δουν με τους γονείς, τα αδέλφια και τους φίλους τους.
 Όταν τα ρωτάω τι έφτιαξαν  μου λένε  κάστρα, πύργους, γκαράζ, πόλεις, δρόμους ,ζωολογικούς κήπους ,μηχανές, αυτοκίνητα,ρομπότ, κτλ.
Οι κατασκευές  μαθαίνουν τα παιδιά να συνεργάζονται για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού, αυξάνουν την αυτοεκτίμηση τους,τα φέρνουν σε επαφή με ευχάριστο και βιωματικό τρόπο  με διάφορες έννοιες  της πραγματικής ζωής, όπως μηχανικός ,αρχιτέκτονας ,χτίστης, εργοτάξιο, Πολυτεχνείο, κτλ και φυσικά δίνουν διέξοδο  στην δημιουργικότητα τους.Τα φέρνουν αντιμέτωπα με προβλήματα που απαιτούν σκέψη και πειραματισμό από μέρους τους για να λυθούν,όπως πχ τα διάφορα προβλήματα στατικότητας των ψηλών κατασκευών και έτσι οξύνουν τις αντιληπτικές τους ικανότητες και τα βοηθούν στην κατανόηση του χώρου.
Τα παιδιά είναι πολύ περήφανα για αυτές τις κατασκευές τους και ελπίζω οι φωτογραφίες να σας βοηθήσουν να καταλάβετε το γιατί!!!

Η Κυρία Ελευθερία

 

Με αφορμή την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου και της 17^ης  Νοεμβρίου , μιλήσαμε στη τάξη μας για την Ελευθερία και προσπαθήσαμε να δώσουμε στην έννοια της Ελευθερίας, ένα νόημα κατανοητό στα παιδιά. Σ αυτό μας βοήθησε πολύ το παρακάτω ποίημα:

"Η κυρία Ελευθερία, είναι μια γλυκιά κυρία Κι έχει επάνω στην ποδιά της, όλα τα καλά παιδιά της. Το σχολείο, το βιβλίο, τη μελέτη, τη χαρά, Τη φιλία, την αγάπη, και της γνώσης τα αγαθά. ‘ Έχει μήλα, πορτοκάλια, φρέσκο γάλα και ψωμί Καθαρό νερό, μπισκότα και γλυκόπιοτο κρασί. ‘Έχει ακόμη, στην ποδιά της λουκουμάκια, καραμέλες Κι ένα όμορφο τραγούδι, από λυγερές κοπέλες.

Έχει σπίτια με αυλές ,φυτεμένες με γεράνια Και χωράφια με σιτάρι,
μα και δάφνινα στεφάνια. Η φωτιά δεν της αρέσει ,ούτε η βία και ο πόνος
Και πολύ στεναχωριέται, όταν κάποιος μένει μόνος

Της αρέσει να πετάει σε καθάριο ουρανό Χωρίς μαύρα συννεφάκια,

απ των όπλων τον καπνό. Και απρόσκλητη δεν πάει, κάπου, αν δεν την καλέσουν Και τα ωραία αγαθά της, οι άνθρωποι αν δεν γυρέψουν

Γιατί, θέλει τα παιδιά της, να φωνάζουν «καλημέρες»,χωρίς φόβο, χωρίς πόνο, χωρίς τη βοή απ΄ τις σφαίρες."

 

Το διάβασα στα παιδιά και αφού το συζητήσαμε αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε την Κυρία Ελευθερία όπως την φαντάζεται το κάθε παιδί, ακούγοντας το ποίημα. 

Είδαμε το άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη, μιλήσαμε λίγο για την ιστορία του ,βρήκαμε την Νέα Υόρκη στο χάρτη και μετά ψάξαμε να βρούμε όλα τα Ε-το πρώτο γραμματάκι της λέξης Ελευθερία-που είχαν κρυφτεί στη φωτογραφία του αγάλματος .

Τέλος με αφορμή το τραγούδι «Ο δρόμος» του Μάνου Λοίζου που μάθαμε για τη γιορτή της 17^ης Νοεμβρίου ζωγραφίσαμε τον δικό μας δρόμο και γράψαμε και εμείς Ελευθερία με την ευχή όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να απολαμβάνουν τα αγαθά της.

Το Πολυτεχνείο τότε και τώρα...

Μια φανταστική χώρα

Μια μέρα διαβάσαμε το παραμύθι του  Ευγένιου Τριβιζά «Η φάλαινα που τρώει τον πόλεμο». Η φάλαινα αυτή ζούσε στη θάλασσα μιας χώρας που ονομάζεται Βαραδουάη. Τα παιδιά ρώτησαν αν υπάρχει αυτή η χώρα και εγώ εξήγησα πως  δεν υπάρχει, αλλά ο Τριβιζάς συνηθίζει να  φτιάχνει δικές του  λέξεις  που δεν υπάρχουν στη γλώσσα μας ,βάζοντας στη σειρά συλλαβές όπως κάναμε και εμείς όταν παίζαμε με τις συλλαβές. Αυτό μας έδωσε την ιδέα να παίξουμε ξανά με τις συλλαβές αυτή τη φορά με σκοπό να δώσουμε ένα φανταστικό όνομα στη δική μας φανταστική χώρα. 

 Αυτό ενθουσίασε τα παιδιά! Έτσι κάθε παιδί επέλεγε πόσες και ποιες συλλαβές ήθελε να χρησιμοποιήσει -εγώ βοηθούσα διαβάζοντας αυτό που έγραφαν και αυτά κάθε φορά ξεκαρδίζονταν στα γέλια!

 Έπειτα κάθε παιδί έγραψε σε ένα  λευκό χαρτί το όνομα της χώρας του και   στην συνέχεια την ζωγράφισε όπως την φανταζόταν. 

Η χώρα μου έχει ουρανό άλλοτε μπλε και άλλοτε πορτοκαλί.Εχει 5 ήλιους.Εχει βουνά,σπίτια,χορτάρι και δέντρα που μιλάνε.

Η χώρα μου έχει κόκκινο ουρανό και μεγάλα λουλούδια.Στη χώρα μου ζουν κουνελάκια και νεράιδες.

Η χώρα μου έχει ιπτάμενες καρδούλες και μονόκερους.Ενα ουράνιο τόξο κρατάει τους ανθρώπους να μην πέσουν στη θάλασσα.

                                                                                                                                       

Στη χώρα μου η θάλασσα είναι πολύχρωμη και έχει φάλαινες.  Ο ουρανός είναι πορτοκαλοκίτρινος και έχει πάντα ένα ουράνιο τόξο.Στη χώρα μου υπάρχουν ιπτάμενες καρδούλες και τα λουλούδια έχουν πρόσωπο και μιλάνε.

Η χώρα μου εχει πορτοκαλί ήλιο με μωβ ακτίνες.Εχει πουλιά,σπίτια,δέντρα και ιπτάμενους αστερίες.

 

                               

Η χώρα μου έχει νεράιδες που κάνουν μαγικά και βγάζουν μπαλάκια.Στη χώρα μου ο ουρανός είναι πολύχρωμος και ο ήλιος μωβ.

Φωνούλες-συλλαβές

Έχοντας ήδη εξοικειωθεί με τον συλλαβισμό σε προφορικό επίπεδο, περάσαμε  στον γραπτό λόγο. Έτσι  έγραψα σε  κομμάτια από χαρτόνι τις συλλαβές που απαρτίζουν τα ονόματα των παιδιών. Τα παιδιά που γνωρίζουν και γράφουν το όνομα τους χωρίς την βοήθεια καρτέλας, εύκολα διάλεξαν ανάμεσα στις συλλαβές αυτές που χρειάζονται για να γράψουν το όνομα τους και τις έβαλαν στη σωστή σειρά. Τα μικρότερα παιδιά έκαναν το ίδιο, αλλά με τη βοήθεια της καρτέλας τους(δηλ. έβλεπαν στη καρτέλα το όνομα και το έφτιαχναν ενώνοντας τις σωστές συλλαβές).

Έπειτα αποφασίσαμε πως τα ονόματα μας χρειάζονται ένα σπίτι και έτσι φτιάξαμε ένα μεγάλο μανιτάρι και κάθε παιδί κόλλησε πάνω του το όνομα του ενώνοντας τα συλλαβές. Μετρήσαμε πόσες συλλαβές είχε το κάθε όνομα και είδαμε πως άλλα έχουν περισσότερες και άλλα λιγότερες συλλαβές.

 

Και για να διασκεδάσουμε αποφασίσαμε να ενώνουμε τυχαίες συλλαβές και έτσι ανακαλύψαμε πολλές αστείες λέξεις!

 

Μια μέρα στο Νηπιαγωγείο με τον Βασίλι Καντίνσκι

O Βασίλι Καντίνσκι (ή Καντίνσκυ) (ρωσική γραφή: Василий Кандинский, λατινική γραφή: Wassily Kandinsky, Μόσχα 16 Δεκεμβρίου 1866 – Νεϊγί-συρ-Σεν, Γαλλία, 13 Δεκεμβρίου 1944) ήταν Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα και ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της αποκαλούμενης αφηρημένης τέχνης. Έλαβε μέρος σε ορισμένα από τα σημαντικότερα ρεύματα της μοντέρνας τέχνης εισάγοντας τις δικές του καινοτομίες και μία νέα αντίληψη για τη ζωγραφική, καταγράφοντας ένα πλούτο θεωριών και ιδεών στην πραγματεία Για το πνευματικό στην τέχνη. (Από τη Βικιπαίδεια)

Είδαμε έργα του μεγάλου αυτού ζωγράφου και μέσα από αυτά προσεγγίσαμε γεωμετρικές έννοιες  όπως ευθεία και καμπύλη γραμμή, τα είδη των απλών γεωμετρικών σχημάτων (κύκλος,τετράγωνο,κτλ) την έννοια των ομόκεντρων κύκλων. Παρατηρήσαμε τις συνθέσεις του ζωγράφου και  είδαμε πως στις συνθέσεις του  χρησιμοποιεί κυρίως καθαρά, έντονα χρώματα και απλές καθαρές γραμμές.

Μάθαμε πως ήταν Ρώσος ζωγράφος(είδαμε τη Ρωσία στον παγκόσμιο χάρτη μας) και επειδή κάποιο παιδί ρώτησε πως μιλούσε, ακούσαμε ρώσικα και διαπιστώσαμε πόσο  διαφορετική είναι αυτή η γλώσσα από την δική μας.

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με τα έργα του και καθώς τα βλέπαμε άρχισαν αυθόρμητα να λένε τι βλέπουν σ αυτά…. ένα ουράνιο τόξο, τους πλανήτες στο διάστημα, κτλ.

Αντλώντας έμπνευση από τα έργα του Καντίνσκι,  αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα κολάζ(ατομικό έργο) με σχήματα που θα κόψουν μόνα τους τα παιδιά από γλασέ χαρτί και να επιχρωματίσουμε (ομαδικό έργο) το έργο του Thirty του 1937 (Paris, Centre Georges Pompidou)

Και να το αποτέλεσμα!

Το κολάζ στη συνέχεια το πλαστικοποιήσαμε και τα παιδιά το πήραν στο σπίτι τους για να το χρησιμοποιούν σαν σουπλά.