«Ο Εγωιστής Γίγαντας»

"Ο Εγωιστής γίγαντας" ,το γνωστό παραμύθι του Οσκαρ Ουάιλτ σε μια διασκευή για παιδιά νηπιαγωγείου μας παρουσίασε σήμερα το Κουκλοθέατρο Λαμίας στο χώρο του Νηπιαγωγείου μας.

Το παραμύθι μιλάει για έναν γίγαντα που είχε έναν υπέροχο κήπο. Έναν κήπο που αγαπούσαν τα παιδάκια του χωρίου και πήγαιναν εκεί για να παίξουν κάθε απόγευμα. Ο γίγαντας όμως ήταν πολύ εγωιστής.Ηθελε τον κήπο μόνο δικό του. Μόλις αντιλήφθηκε ότι τα παιδιά έπαιζαν μέσα στον κήπο του, τα έδιωξε, έχτισε μια μεγάλη μάντρα και τους απαγόρευσε την είσοδο.

Στον κήπο του γίγαντα εγκαταστάθηκαν η παγωνιά και η βροχή και ο κήπος δεν άνθισε ποτέ ξανά.Ο γίγαντας λοιπόν έμεινε μόνος στον παγωμένο κήπο του,μέχρι που ένα μικρό παιδάκι του έμαθε την αγάπη.Τότε ο γίγαντας κατάλαβε πως η σκληρότητά που είχε δείξει στα παιδιά ήταν η αιτία που ο κήπος του ήταν παγωμένος.Αμέσως γκρέμισε τη μάντρα και προσκάλεσε τα παιδιά μέσα.Ο  κήπος άνθισε,τα πουλιά γύρισαν και όλοι μαζί έζησαν ευτυχισμένοι εκεί πολλά χρόνια ως ότου ο γίγαντας πέθανε και πήγε στον παράδεισο.

Το παραμύθι έφερε τα παιδιά με ευχάριστο και αβίαστο τρόπο σε επαφή με έννοιες όπως εγωιστής, αγάπη και τα έκανε να νιώσουν τη χαρά του μοιράσματος με τους άλλους.

Στην παράσταση συμμετείχαν παίζοντας τον ρόλο των παιδιών του παραμυθιού και αυτό τους έδωσε την ευκαιρία να βιώσουν τη χαρά-όταν τα παιδιά παίζανε ελεύθερα μέσα στον κήπο πριν τα διώξει ο γίγαντας και στο τέλος όταν και αυτός έπαιζε πια μαζί τους,την λύπη-όταν δεν είχαν πια που να παίξουν,την οργή και τον θυμό που τα έδιωξε.

Όσο ο γίγαντας δεν τα άφηνε να μπουν στον κήπο ανέλαβαν το ρόλο της παγωνιάς,της βροχής,του αέρα και ένιωσαν πως το να παραμένει παγωμένος ο κήπος του γίγαντα ενώ όλοι οι άλλοι γύρω είχαν ανθίσει ήταν η δίκαιη τιμωρία του για τον εγωισμό του.

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν,συμμετείχαν ενεργά κατά τη διάρκεια της παράστασης και στο τέλος χόρεψαν και τραγούδησαν στον ολάνθιστο κήπο μαζί με τον καλό πια γίγαντα!

  

 

Μετά το τέλος της παράστασης τα παιδιά ζωγράφισαν ότι τα εντυπωσίασε περισσότερο και όσα μπορούσαν  έγραψαν τον τίτλο του έργου που παρακολουθήσαμε.