Σύγχρονοι Ελληνες ζωγράφοι

                                                             

                                                      Δημήτρης Μυταράς

  « Όλοι με είχανε καταδικάσει όταν τους ανακοίνωσα ότι θα πάω στη Σχολή Καλών Τεχνών. Έλεγαν: «Τελείωσε αυτός, θα χαθεί… Ευτυχώς που δεν τους άκουσα».

Ο Δημήτρης Μυταράς γεννήθηκε τον Ιούνη του 1934  στη Χαλκίδα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ¨Έλληνες  ζωγράφους με διεθνή καταξίωση και καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. (ΑΣΚΤ).

                                              Αλέκος Φασιανός
Γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το διάστημα 1956-1960 στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη.
Μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη Βυζαντινή εικονογραφία.
Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des beaux-arts του Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez.
Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται στο Παρίσι και την Αθήνα.
Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκυο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο και αλλού.
Συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και γνωστές διεθνείς διοργανώσεις ανά την υφήλιο.
Ο Φασιανός ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, το σχεδιασμό αφισών, καθώς και τη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο Αθηνών (Αμερική του Κάφκα σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού, 1975, Ελένη του Ευριπίδη, 1976, Όρνιθες του Αριστοφάνη, 1978 κ.ά.)

                                             Γιάννης Τσαρούχης

Ο Γιάννης Τσαρούχης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1910 και πέθανε 20 Ιουλίου 1989 στην Αθήνα. Η οικογένεια του ζωγράφου καταγόταν από τα Ψαρά. Το 1927 μετακόμισαν από τον Πειραιά στην Αθήνα, αλλά ο Τσαρούχης είχε ήδη επηρεαστεί από το θέατρο Σκιών του Καραγκιόζη και τα νεοκλασικά κτίρια της περιοχής που μεγάλωσε. Παρόλο που από έξι ετών ζωγράφιζε και σχεδίαζε κοστούμια, όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει ακροβάτης, γιατί του «άρεσε πολύ το ιπποδρόμιο». Οι γονείς του από την άλλη, τον φαντάζονταν σπουδαίο δικηγόρο ή μηχανικό. Δύο χρόνια αργότερα, το 1929, παρουσίασε την πρώτη του έκθεση στο «Άσυλο Τέχνης», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Έπειτα από την έκθεση, φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών έως το 1933.. Παράλληλα με την σχολή Καλών Τεχνών, ο Γιάννης Τσαρούχης έπαιρνε σημαντικά μαθήματα για τη ζωή και την τέχνη, καθώς ήταν και βοηθός του Φώτη Κόντογλου. Από τον Αϊβαλιώτη ζωγράφο, ο Τσαρούχης γνώρισε την τέχνη της βυζαντινής αγιογραφίας.

Ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του ζωγράφου φαίνεται και στο έργο του. Η Ελλάδα και το Βυζάντιο είναι πάντα εμφανή στις δημιουργίες του.... Ο ίδιος για το έργο του έχει πει: «Δύο είναι οι βασικές αναζητήσεις μου παρ΄όλες τις χίλιες διαφορές που παρουσιάζουν τα έργα μου μεταξύ τους. Η μία είναι νεοκλασική και προσπαθεί να αφομοιώσει το αρχαίο κλασικό ιδεώδες, όπως το εξέφρασε το Μπαρόκ και η Αναγέννηση. Η άλλη μου τάση είναι να εκφράσω όλες μου τις αντιρρήσεις για το ίδιο το ιδανικό μου».... 

                                                      Γιάννης Γαΐτης   

 Ο Γιάννης Γαΐτης γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1951 και το 1954 αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι και πιο συγκεκριμένα στην Ecole des Beaux Arts και την Academie De la Grande Chaumiere. Τα πρώτα έργα ήταν επηρεασμένα από την αφηρημένη τέχνη, ενώ από το 1966 άρχισε να δημιουργεί και κατασκευές. Μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο Παρίσι και στην Αθήνα και δουλεύει και στις δυο πόλεις, ενώ το 1967 σύστησε στο κοινό τα διάσημα πλέον ανθρωπάκια του. Είναι επηρεασμένος από τη σχολή του κυβισμού, του ρεαλισμού αλλά και του εξπρεσιονισμού. Από του 1970 και μετά τα έργα του έχουν σχέση σχεδόν αποκλειστικά και μόνο με τα ανθρωπάκια του. Ειδικά μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’70 όπου τα ανθρωπάκια πολλαπλασιάστηκαν σε αριθμό, επιχειρεί να θίξει τη λογική της μάζας καθώς και την καταπίεση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε δεκάδες εκθέσεις στο εξωτερικό και στο εσωτερικό.