Το αηδόνι του αυτοκράτορα

Αυτές τις μέρες στα πλαίσια της θεματικής για τα παιδιά του κόσμου μιλήσαμε για την Κίνα και τον πολιτισμό της.Αυτό στάθηκε η ευκαιρία να αφηγηθώ στα παιδιά το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ¨Το αηδόνι του αυτοκράτορα".
Το παραθέτω εδώ εμπλουτισμένο με εικόνες από το διαδίκτυο.

 

"Στο ωραιότερο παλάτι του κόσμου κάπου στην Κίνα, ζει ένας μελαγχολικός αυτοκράτορας .

Το παλάτι του είναι φτιαγμένο από πορσελάνη, μα παρ ‘ όλη την ομορφιά του παλατιού ,ο αυτοκράτορας συνεχίζει να είναι μελαγχολικός.

Κάποιο βράδυ ένα αηδόνι μαγεμένο από την ομορφιά του παλατιού ,άρχισε να τραγουδάει στον κήπο του.

Αυτό γινόταν κάθε βράδυ, το εξαίσιο κελάηδημά του ,έφερνε δάκρυα στα μάτια , σε όποιον το άκουγε.

Τραγουδούσε την αγάπη, την ειρήνη ,τις ομορφιές της φύσης και της μάνας γης .

Μαγεμένος από το κελάηδημα του ο αυτοκράτορας άρχισε να χαμογελά και πάλι ,αποφασίζει να φυλακίσει το αηδόνι, και διατάζει να κλείσουν το αηδόνι σε ένα κλουβί , αφήνοντας το όμως ελεύθερο  δυο φορές την μέρα και μια την νύχτα.

 Όλη η χώρα μιλούσε για το όμορφο αηδόνι και την μαγική φωνή του. Η φήμη του αηδονιού μάλιστα ,ξεπέρασε τα σύνορα της Κίνας και ταξίδεψε και σε άλλες χώρες .

 

   Κάποια μέρα, ο αυτοκράτορας δέχεται ένα δώρο. Είναι ένα μηχανικό αηδόνι, τόσο όμορφο όσο και το αληθινό, που τραγουδάει το ίδιο μαγικά με το αληθινό και είναι στολισμένο με διαμάντια, ρουμπίνια και ζαφείρια. Ένα σημείωμα πάνω στο δώρο έγραφε : “ Το αηδόνι του αυτοκράτορα της Κίνας , δεν είναι τίποτα μπροστά στο αηδόνι του αυτοκράτορα της Ιαπωνίας .”

           O αυτοκράτορας βάζει τα δύο πουλιά να τραγουδήσουν μαζί. Φυσικά, αυτό δεν γινόταν ,αφού το αληθινό τραγουδούσε με φυσικό τρόπο. Το μηχανικό αντίθετα , τραγουδούσε συνέχεια, χωρίς σταματημό.

Έτσι ο αυτοκράτορας κράτησε το μηχανικό αηδόνι και άφησε το άλλο ελεύθερο.

Στενοχωρημένο, το άλλο αηδόνι επέστρεφε ,δίχως να το αντιληφθούν οι αυλικοί στον κήπο.

Ο αυτοκράτορας θυμωμένος ,το εξόρισε από την χώρα παρουσιάζοντας την άλλη μέρα το μηχανικό αηδόνι , στον λαό.

 Ένας χρόνος πέρασε έτσι, όταν μια μέρα το μηχανικό αηδόνι χάλασε.

Ο αυτοκράτορας αρρώστησε βαριά ,χωρίς τη μουσική που τόσο αγαπούσε.

Πέρασαν άλλα πέντε χρόνια, κι ο θάνατος ήρθε να τον πάρει ,θυμίζοντας του ταυτόχρονα τι καλό και τι κακό είχε κάνει.

Τότε , ακούστηκε ένα όμορφο τραγούδι απ ‘έξω. Ήταν το αληθινό αηδόνι ,που ήρθε να του δώσει ελπίδα. Ο θάνατος έφυγε και ο αυτοκράτορας έγινε καλά.

Από τότε το αηδόνι τραγουδά κάθε βράδυ έξω από το παράθυρο του."