Λίγο πριν μιλήσουμε για την θεματική ενότητα της 25ης Μαρτίου και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού που γιορτάζουμε στις 21 Μαρτίου, ασχοληθήκαμε με τις φυλές που υπάρχουν στον πλανήτη μας,με τη διαφορετικότητα και με όλα τα παιδιά του κόσμου .
Γνωρίσαμε τις φυλές , τον τρόπο ζωής και διατροφής των ανθρώπων ανά τον κόσμο, κάποιες από τις παραδόσεις τους , τα ήθη , τα έθιμα ,την κουλτούρα τους και τον πολιτισμό τους . Διαβάσαμε σχετικά βιβλία , παίξαμε με λέξεις -μηνύματα, εντοπίσαμε στον παγκόσμιο χάρτη τις ηπείρους όπου συναντάμε κυρίως τις φυλές αυτές. Φάγαμε με ξυλάκια όπως οι Κινέζοι , είδαμε τοπικές ενδυμασίες των Εσκιμώων, σπίτια και κατοικίες στην Αφρική , μεγάλα δημόσια κτίρια στην Ευρώπη και όχι μόνο, και άλλα πολλά.
Όλοι συμφωνήσαμε ότι κάθε φυλή , κάθε τόπος. πολιτισμός και κάθε άνθρωπος ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος και από το μέρος καταγωγής του, έχει να μας δείξει θαυμάσια πράγματα ,μοναδικά και ανεπανάληπτα .Όλοι αν και διαφορετικοί είμαστε ίσοι. Τα παιδιά όλου του κόσμου έχουν τα ίδια δικαιώματα και πρέπει να χωράνε όλα στην ίδια αγκαλιά της παγκόσμιας αλληλεγγύης και συναδέλφωσης των λαών. Είτε είναι παιδιά από διαφορετική φυλή ,είτε είναι παιδιά με ειδικές ανάγκες-ικανότητες, πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα και ισάξια από όλους μας.
Η ενασχόληση με το θέμα ξεκίνησε με ένα παραμύθι που άρεσε πολύ στα παιδιά....
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα χέρι του οποίου τα δάκτυλα δεν συμφωνούσαν και το κάθε ένα ήθελε να κάνει το δικό του. Μια μέρα ο δεικτικός σκέφτηκε :''Θα παίξω πιάνο'' και άρχισε να χτυπάει τα πλήκτρα του πιάνου. Την ίδια στιγμή ο μεσαίος είπε : ''Θέλω να ζωγραφίσω ''και έβαλε ένα χαρτί πάνω στο πιάνο. Το χαρτί σκέπασε μερικά πλήκτρα και ο δεικτικός νευρίασε. Νευρίασε ακόμα περισσότερο όταν ο μεσαίος δεν μπορούσε να κρατήσει το μολύβι και εκείνο έπεσε κάτω. Ο παράμεσος κρύωνε και σκέφτηκε να φορέσει ένα γάντι. Ήταν όμως πολύ δύσκολο να μπει μόνος του μέσα στο γάντι να βρει τη θέση του και άρχισε να στριφογυρνάει πάνω στο πιάνο και πάνω στο χαρτί , μήπως τα καταφέρει. Ο μεσαίος θύμωσε και ο δεικτικός νευρίασε ακόμα πιο πολύ. Ξαφνικά το μικρό δάκτυλο είχε μια ιδέα . Άκουσε το στόμα που φώναζε ότι διψούσε και σκέφτηκε να του δώσει ένα ποτήρι νερό. Δεν ζήτησε όμως βοήθεια από τα άλλα δάκτυλα και προσπάθησε να σηκώσει μόνο του το ποτήρι με το νερό. Φυσικά δεν είχε πολύ δύναμη να σηκώσει το ποτήρι και το νερό χύθηκε παντού : το πιάνο , το χαρτί ,το μολύβι, το γάντι έγιναν μούσκεμα. Σταματήστε ακούστηκε η φωνή του αντίχειρα :''Δεν γίνεται έτσι. Ας δουλέψουμε όλοι μαζί για να πετύχουμε. Η μουσική θα ακουγόταν πιο ωραία ,αν παίζαμε μαζί με τον δεικτικό . Ο μεσαίος μας χρειάζεται όλους για να κρατήσει το μολύβι και είναι τόσο κουτό να έχεις μόνο ένα δάκτυλο μέσα σε ένα γάντι. Κι αν είχαμε βοηθήσει όλοι μαζί το μικρό δάχτυλο να σηκώσει το ποτήρι με το νερό , δεν θα διψούσε τώρα το στόμα ''. Έτσι τα πέντε δάχτυλα αποφάσισαν από εδώ και στο εξής να βοηθάει το ένα το άλλο και να συνεργάζονται πάντα σε ότι κι αν επιλέξουν να κάνουν.
Συμφωνήσαμε λοιπόν όλοι ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και με τους ανθρώπους ,ανεξάρτητα από τη φυλή τους , το χρώμα του δέρματος, τον τόπο καταγωγής τους , ακόμα και τις ιδιαιτερότητες του καθενός.
Στη συνέχεια είπαμε το ακόλουθο τραγουδάκι:
Διαβάσαμε και ξεφυλλίσαμε τα παρακάτω βιβλία:
Είδαμε τις παρακάτω εικόνες :
τοποθετήσαμε πάνω στις ηπείρους τις φυλές που κυριαρχούν σε κάθε μια
είδαμε τις χώρες της Αφρικής
και της Ασίας
συνδέσαμε με τα γράμματα-καπάκια τα ονόματα των χωρών που μας άρεσαν περισσότερο και φυσικά της δικής μας
Μιλήσαμε για τον κινέζικο πολιτισμό,είδαμε το κινέζικο αλφάβητο και το συγκρίναμε με το ελληνικό,δοκιμάσαμε πως είναι να τρως στο πάτωμα από ένα μπολ με ξυλάκια,Είδαμε΄νουντλς και εξηγήσαμε στα παιδιά πως είναι κινέζικα μακαρόνια φτιαγμένα από ρύζι ,ενώ τα δικά μας μακαρόνια είναι από σιτάρι.
Περπατήσαμε με μικρά βηματάκια σαν Κινέζοι και χαιρετήσαμε με μια βαθιά υπόκλιση πολύ ευγενικά κάθε έναν που συναντούσαμε στο δρόμο μας,ακούγοντας το τραγούδι για τον κώνο και έτσι μάθαμε άλλο ένα σχήμα!
Γράψαμε τις λέξεις κιμονό και παγόδα και φτιάξαμε σταυρόλεξο μ΄αυτές πρώτα στον κύκλο και ύστερα στο χαρτί μας
Γνωρίσαμε τις φυλές , τον τρόπο ζωής και διατροφής των ανθρώπων ανά τον κόσμο, κάποιες από τις παραδόσεις τους , τα ήθη , τα έθιμα ,την κουλτούρα τους και τον πολιτισμό τους . Διαβάσαμε σχετικά βιβλία , παίξαμε με λέξεις -μηνύματα, εντοπίσαμε στον παγκόσμιο χάρτη τις ηπείρους όπου συναντάμε κυρίως τις φυλές αυτές. Φάγαμε με ξυλάκια όπως οι Κινέζοι , είδαμε τοπικές ενδυμασίες των Εσκιμώων, σπίτια και κατοικίες στην Αφρική , μεγάλα δημόσια κτίρια στην Ευρώπη και όχι μόνο, και άλλα πολλά.
Όλοι συμφωνήσαμε ότι κάθε φυλή , κάθε τόπος. πολιτισμός και κάθε άνθρωπος ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος και από το μέρος καταγωγής του, έχει να μας δείξει θαυμάσια πράγματα ,μοναδικά και ανεπανάληπτα .Όλοι αν και διαφορετικοί είμαστε ίσοι. Τα παιδιά όλου του κόσμου έχουν τα ίδια δικαιώματα και πρέπει να χωράνε όλα στην ίδια αγκαλιά της παγκόσμιας αλληλεγγύης και συναδέλφωσης των λαών. Είτε είναι παιδιά από διαφορετική φυλή ,είτε είναι παιδιά με ειδικές ανάγκες-ικανότητες, πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα και ισάξια από όλους μας.
Η ενασχόληση με το θέμα ξεκίνησε με ένα παραμύθι που άρεσε πολύ στα παιδιά....
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα χέρι του οποίου τα δάκτυλα δεν συμφωνούσαν και το κάθε ένα ήθελε να κάνει το δικό του. Μια μέρα ο δεικτικός σκέφτηκε :''Θα παίξω πιάνο'' και άρχισε να χτυπάει τα πλήκτρα του πιάνου. Την ίδια στιγμή ο μεσαίος είπε : ''Θέλω να ζωγραφίσω ''και έβαλε ένα χαρτί πάνω στο πιάνο. Το χαρτί σκέπασε μερικά πλήκτρα και ο δεικτικός νευρίασε. Νευρίασε ακόμα περισσότερο όταν ο μεσαίος δεν μπορούσε να κρατήσει το μολύβι και εκείνο έπεσε κάτω. Ο παράμεσος κρύωνε και σκέφτηκε να φορέσει ένα γάντι. Ήταν όμως πολύ δύσκολο να μπει μόνος του μέσα στο γάντι να βρει τη θέση του και άρχισε να στριφογυρνάει πάνω στο πιάνο και πάνω στο χαρτί , μήπως τα καταφέρει. Ο μεσαίος θύμωσε και ο δεικτικός νευρίασε ακόμα πιο πολύ. Ξαφνικά το μικρό δάκτυλο είχε μια ιδέα . Άκουσε το στόμα που φώναζε ότι διψούσε και σκέφτηκε να του δώσει ένα ποτήρι νερό. Δεν ζήτησε όμως βοήθεια από τα άλλα δάκτυλα και προσπάθησε να σηκώσει μόνο του το ποτήρι με το νερό. Φυσικά δεν είχε πολύ δύναμη να σηκώσει το ποτήρι και το νερό χύθηκε παντού : το πιάνο , το χαρτί ,το μολύβι, το γάντι έγιναν μούσκεμα. Σταματήστε ακούστηκε η φωνή του αντίχειρα :''Δεν γίνεται έτσι. Ας δουλέψουμε όλοι μαζί για να πετύχουμε. Η μουσική θα ακουγόταν πιο ωραία ,αν παίζαμε μαζί με τον δεικτικό . Ο μεσαίος μας χρειάζεται όλους για να κρατήσει το μολύβι και είναι τόσο κουτό να έχεις μόνο ένα δάκτυλο μέσα σε ένα γάντι. Κι αν είχαμε βοηθήσει όλοι μαζί το μικρό δάχτυλο να σηκώσει το ποτήρι με το νερό , δεν θα διψούσε τώρα το στόμα ''. Έτσι τα πέντε δάχτυλα αποφάσισαν από εδώ και στο εξής να βοηθάει το ένα το άλλο και να συνεργάζονται πάντα σε ότι κι αν επιλέξουν να κάνουν.
Συμφωνήσαμε λοιπόν όλοι ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και με τους ανθρώπους ,ανεξάρτητα από τη φυλή τους , το χρώμα του δέρματος, τον τόπο καταγωγής τους , ακόμα και τις ιδιαιτερότητες του καθενός.
Στη συνέχεια είπαμε το ακόλουθο τραγουδάκι:
Διαβάσαμε και ξεφυλλίσαμε τα παρακάτω βιβλία:
Είδαμε τις παρακάτω εικόνες :
Μας άρεσε πολύ το διαπολιτισμικό αλφαβητάρι για την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού (21 Μαρτίου)
Μιλήσαμε για τη συμβολή των γιατρών χωρίς σύνορα ,της unicef,της εκκλησίας κτλ στην εξάλειψη της φτώχειας,του πολέμου και των ασθενειών ανά τον κόσμο.
Παίξαμε με τις λέξεις , ανατρέξαμε στον παγκόσμιο χάρτη :
είδαμε τις χώρες της Αφρικής
Μιλήσαμε για τον κινέζικο πολιτισμό,είδαμε το κινέζικο αλφάβητο και το συγκρίναμε με το ελληνικό,δοκιμάσαμε πως είναι να τρως στο πάτωμα από ένα μπολ με ξυλάκια,Είδαμε΄νουντλς και εξηγήσαμε στα παιδιά πως είναι κινέζικα μακαρόνια φτιαγμένα από ρύζι ,ενώ τα δικά μας μακαρόνια είναι από σιτάρι.
Περπατήσαμε με μικρά βηματάκια σαν Κινέζοι και χαιρετήσαμε με μια βαθιά υπόκλιση πολύ ευγενικά κάθε έναν που συναντούσαμε στο δρόμο μας,ακούγοντας το τραγούδι για τον κώνο και έτσι μάθαμε άλλο ένα σχήμα!
Ζωγραφίσαμε, γράψαμε ,αντιστοιχίσαμε :
Τέλος φτιάξαμε το πολύχρωμο λουλούδι της φιλίας που θα στολίζει την παρεούλα μας από εδώ και στο εξής :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.